Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Taygeti virent metalla

  • 1 vireo

    [st1]1 [-] virĕo, ēre: - intr. - [abcl][b]a - être vert, être verdoyant. - [abcl]b - être plein de verdeur, être florissant, être vigoureux.[/b]    - illic Taygeti virent metalla, Mart.: c'est là qu'on exploite les carrières de marbre vert du Taygète.    - dum virent genua, Hor.: dès que nous sommes dans la force de l'âge.    - virentia, ium, n. Col.: les végétaux, la végétation.    - virens, entis, m.: Hyg.: jeune homme. [st1]2 [-] vireo, ōnis, m.: verdier (oiseau).
    * * *
    [st1]1 [-] virĕo, ēre: - intr. - [abcl][b]a - être vert, être verdoyant. - [abcl]b - être plein de verdeur, être florissant, être vigoureux.[/b]    - illic Taygeti virent metalla, Mart.: c'est là qu'on exploite les carrières de marbre vert du Taygète.    - dum virent genua, Hor.: dès que nous sommes dans la force de l'âge.    - virentia, ium, n. Col.: les végétaux, la végétation.    - virens, entis, m.: Hyg.: jeune homme. [st1]2 [-] vireo, ōnis, m.: verdier (oiseau).
    * * *
    I.
        Vireo, vireonis, pen. prod. m. g. Auis. Plin. Un loriot.
    II.
        Vireo, vires, virui, virere, pen. prod. Virgil. Estre verd ou verdoyant, Verdoyer.
    \
        Nemus omne viret. Virgil. Verdoye.
    \
        Genua virent. Horat. Sont fermes.

    Dictionarium latinogallicum > vireo

  • 2 vireo [2]

    2. vireo, ēre (verwandt mit vivo), grünen, grün sein, I) eig.: arbores et vites virent, Cic.: Taygeti virent metalla, vom grünen spartanischen Marmor, Mart.: pectora felle virent, Ov.: serpens squamā virere recenti solet, grünlich zu schimmern, zu schillern, Ov.: fronde virentes thyrsi, grünbelaubte, Ov. – II) bildl., frisch-, kräftig sein, blühen, virebat integris sensibus, Liv.: dum genua virent, d.i. während wir in der Blüte des Alters stehen, Hor.: arx ingeniis opibusque virens (al. nitens), Ov.

    lateinisch-deutsches > vireo [2]

  • 3 vireo

    1. vireo, ōnis, m., s. virio.
    ————————
    2. vireo, ēre (verwandt mit vivo), grünen, grün sein, I) eig.: arbores et vites virent, Cic.: Taygeti virent metalla, vom grünen spartanischen Marmor, Mart.: pectora felle virent, Ov.: serpens squamā virere recenti solet, grünlich zu schimmern, zu schillern, Ov.: fronde virentes thyrsi, grünbelaubte, Ov. – II) bildl., frisch-, kräftig sein, blühen, virebat integris sensibus, Liv.: dum genua virent, d.i. während wir in der Blüte des Alters stehen, Hor.: arx ingeniis opibusque virens (al. nitens), Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vireo

  • 4 vireo

    Латинско-русский словарь > vireo

  • 5 vireo

    1.
    vĭrĕo, ui, ēre, v. n., to be green or verdant (syn. viridor).
    I.
    Lit.:

    alia semper virent, alia, hieme nudatā, verno tempore tepefacta frondescunt,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37:

    fronde virere novā,

    Verg. A. 6, 206:

    quo viret uva jugo,

    Prop. 2, 34 (3, 32), 78:

    quod pubes hederā virente Gaudeat,

    Hor. C. 1, 25, 17:

    summa (montis) pinu,

    Ov. F. 5, 382:

    lucus,

    id. M. 14, 837:

    agellus,

    Hor. A. P. 117:

    stagna musco,

    Verg. G. 4, 18:

    circa ilicibus virentem Alburnum,

    id. ib. 3, 146:

    pectora felle,

    Ov. M. 2, 777: metalla Taygeti, of the green Spartan marble, Mart. 6, 42, 11; 9, 76, 9.—
    II.
    Trop., to be fresh, vigorous, or lively; to flourish, bloom:

    vegetum ingenium vivido pectore vigebat, virebatque integris sensibus,

    Liv. 6, 22, 7; cf. Hor. C. 1, 9, 17:

    Chia,

    id. ib. 4, 13, 6:

    dum virent genua,

    id. Epod. 13, 4:

    aetas populi Romani viruit,

    Flor. 1, 22:

    ut novus serpens... solet squamā virere recenti,

    Ov. M. 9, 267:

    virium gloriā virente florere,

    Just. 4, 4, 5.
    2.
    vĭrĕo, ōnis, m., a kind of bird; acc. to some, the greenfinch, Plin. 18, 29, 69, § 292.

    Lewis & Short latin dictionary > vireo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»